Oust - Col d'Agnes - Oust 53 km 2:33 fietstijd

De Agnes was me niet goed gezind vandaag: toen ik opstond was het bedekt en er hingen wolken rond de bergtoppen. Het werd er niet beter in de loop van de morgen dus toch naar op weg. Na Aulus les Bains begon het te mist miezeren en dat bleef zo tot de top. Natuurlijk doorgezet voor deze belangrijke col, maar meer dan een snelle colbord foto kon er echt niet van af. Snel dezelfde kant afdalen en bibberend snelde ik het restaurant in Aulus les Bains binnen voor de lunch. De open haard was aan dus ik kon me lekker opwarmen tezamen met 2 "lotgenoten", een Fransman en een Schot. Wat bleek: ze spraken alle twee Nederlands. De Fransman woonde in Noord-Frankrijk en had een tijd in Vlaanderen gewerkt. De Schot had een tijd in Den Haag gewoond en ondanks dat al die Nederlanders waar hij mee converseerde constant naar Engels switchten toch een aardig woordje Nederlands geleerd. Met langzaam praten mijnerzijds konden we een leuk gesprek voeren, weer eens wat anders. Na anderhalf uur opwarmen terug naar Oust waar een warm bad me werkelijk weer op temperatuur bracht. Het hotel druipt nu echt vol met Fransen die morgen de tour willen kijken, de eigenaresse vroeg me 's avonds al de rekening te betalen vanwege de grote uittocht morgen.

Cols:
Col d'Agnes

St. Lary - Oust 82 km 4:02 fietstijd

Toen ik de hotellier in St. Lary gisteren, na het diner, mijn Quatorze Juillet op zaterdag issue voorlegde begreep hij mijn probleem: hij zat dan zelf ook vol. Na enig nadenken en met glinsterende ogen pakte hij de telefoon, belde zijn Logis collega in Oust en na enkele staccato Franse zinnen die ik nauwelijks kon volgen had hij het geregeld. Ik kon vandaag en zaterdag in het Hostellerie de la Poste in Oust verblijven. Hoezo zijn Fransen niet behulpzaam? Dat betekent wel dat ik mijn schema iets moest omgooien maar dat heb ik er graag voor over. Vandaag 2 collen zoals ik gepland had en zaterdag mijn koninginnenrit (niet qua moeilijkheidsgraad maar qua naam) de beklimming van de Col d'Agnes. Zondag de beklimming van de Col de Péguère en de afdaling naar Foix en daarna richting Carcasonne en een hotel in Chalabre. De beklimming van de Col de Péguère en de afdaling naar Foix zitten ook aan het eind van de spannende tour etappe van zondag, ik doe het 's morgens vroeg, een verdwaalde fietser laten ze er dan wel langs op het parcours, maar spannend blijft het wel.
Terug naar vandaag. Het was strak blauw toen ik wakker werd en dat is de hele dag zo gebleven. De beklimming van de Col de la Core vond daarom onder ideale omstandigheden plaats. Bij het begin van de klim (nog 13 km te gaan) zie je de top al onwaarschijnlijk ver liggen en in lange slagen kom je steeds dichterbij. Boven een onbeschrijflijk mooi en ver uitzicht naar alle kanten met soms nog plukken sneeuw. Na de afdaling lunch in Seix. Hierna de beklimming van de Col de Latrappe, niet moeilijk maar in de significant toegenomen warmte toch zwaar. Afdalen naar Aulus les Bains en daarna door de vallei richting Oust. Het plaatsje Oust is van het soort 2 huizen en een kippenhok maar heeft wel een uitstekend hotel en een uitstekende keuken. Geen fratsen, gastvrij, oog voor de (veelal buitenlandse) gasten, zo heb ik het graag.

Cols:
Col de la Core
Col de Latrape

St. Béat - St. Lary 31 km 2:31 fietstijd

Het NL echtpaar heeft het kasteeltje 7 jaar geleden gekocht. Het was toen een ruïne en ze hebben 1 jaar met hun caravan in de tuin moeten staan voordat het enigszins bewoonbaar was. Hij heeft nu zijn eigen constructiebedrijf want alleen van de verhuur kunnen ze het niet rooien. Respect, zie http://www.chateau31.com/. Het was weer eens wat anders om te kunnen ontbijten met Marco Borsato en Doe Maar op de speakers en hagelslag en muisjes als beleg optie.
De afstand vandaag is niet lang maar met 2 steile cols is het wel een zware dag als je met bagage fietst. En ik heb mezelf beloofd niet meer dan 2 cols per dag te doen, het moet wel leuk blijven en deze 2 cols lagen toevallig dicht bij elkaar. Het was nog een beetje mistig maar je had wel het idee dat het ging opklaren en dat deed het ook in de middag. De Col de Menté is een vervelende onregelmatige klim van 9 km lang. Op de top even bijkomen in het restaurant en daarna afdalen naar de start van de Col de Portet d'Aspet. Deze col heeft een zeer steil middenstuk met gedeeltes van 16%. Het was in de bocht na dit steile middenstuk dat Fabio Casertelli in 1995 in de afdaling onderuit ging en overleed. Er staat een herinneringsfoto bij het muurtje waar hij overleed en een groot marmeren monument 50 meter verderop. Even bezinnen en dan weer door. Boven op de top was het zonnig (dat was lang geleden) en een kleine afdaling bracht mij in St. Lary waar een Logis nog een kamer voor me had.
Ook een reden dat ik zo vroeg stopte was om voor zaterdag een hotel te regelen in Foix. Niet gelukt (Office du Tourisme kon me ook niet helpen) omdat het zaterdag Quatorze Juillet is en alle Fransen er op uit trekken en de tour komt ook nog eens langs op zondag. Quatorze Juillet op zaterdag, ik had het kunnen weten, simpelweg niet aan gedacht, stom. Ik heb gelukkig een alternatief, morgen de details. Bij een avontuur is er een oplossing voor elke "tegenslag".

Cols:
Col de Menté
Col de Portet d'Aspet

Arreau - St. Béat 80 km 4:49 fietstijd

Gisteravond in het hotel gedineerd met een Amerikaanse docent aan de universiteit van Tucson die ieder jaar komt fietsen in de Pyreneeën. Dit jaar dus Arreau als standplaats en alle collen in de omgeving doen. Hem bevalt de relaxte sfeer en gastvrijheid in deze omgeving wat ik alleen maar kan beamen. Ik vertelde mijn verhaal over mijn gebroken bout en hij kende de fietsenmaker in Argelès-Gazost waar ik langs was geweest. Wat is de wereld weer klein. Vanmorgen nog samen ontbeten, gegevens uitgewisseld en daarna op weg naar de volgende col: de Peyresourde waar de tour bijna ieder jaar langs komt, ook dit jaar. Een klim van meer dan 10 km in, jawel, weer de mist. In het restaurant op de top (Wim: de houten puzzels lagen er nog) kwamen 2 Nederlandse 100-collers binnen. Zij waren bezig met hun 2de col van de dag maar zij namen geen bagage mee op de fiets omdat ze een begeleidingsbusje hadden. Dat busje was in geen velden of wegen te bekennen dus zij daalden bibberend af in de mist met alleen maar armstukjes. Ik heb alles bij me dus ik ga "luxe" naar beneden: beenstukken, 4 lagen kleding en winterhandschoenen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. De volgende col (Port de Balès) boezemde me angst in omdat ik dacht dat het weer zo'n smal boerenweggetje was dat ze tegen de berg aan hadden geplakt. Niets bleek minder waar omdat de relatief brede weg leidde naar een mini-wintersportplaatsje met daarna nog 6 km geleidelijke haarspelden naar de top in de, hoe kan het anders, mist. De afdaling was andere koek, veel steiler en langer, mijn vingers waren helemaal verkramd van het remmen. Mijn afdaling gaat de tour omhoog op 19 juli, dat wordt een slagveld. Het enige hotel in St. Béat was inmiddels gesloten dus via het Office du Tourisme een chambre d'hote in een klein kasteeltje beheerd door een NL echtpaar. Zij waren al helemaal aangepast aan de relaxtheid en laissez-faire van hun Franse omgeving.

Cols:
Col de Peyresourde
Port de Balès

Luz-St. Saveur - Arreau 61 km fietstijd 3:48

Deze dag en de komende dagen zijn de dagen met weinig kilometers maar veel hoogtemeters. Alle bekende cols van de Tour komen langs, ik doe ze van west naar oost, de Tour dit jaar van oost naar west. Vandaag een kraker, de Tourmalet, met een klim van 19 km die ik in 2 uur continu fietsen heb volbracht. De rustdag heeft me goed gedaan. De klim begon in de mist maar na Barèges kwam de zon er door en dat bleef zo tot de top. Op de col in de warme zon een prachtig uitzicht over de wolken. In de afdaling begon de mist al na 1 km dus voorzichtig afdalen met warme kleren en winterhandschoenen. In St. Marie-de-Campan in het dal was het koud dus lekker binnen zitten voor een paar bakken koffie. Dat zijn de contrasten in de Pyreneeën: de dalen zijn vaak kouder dan de toppen. Dat beloofde niet veel goeds voor de Col d'Aspin die 600 meter lager is dan de Tourmalet en, jawel hoor, de top was in de mist. Mijn fiets (een Stevens Aspin) verbroederd met de berg en snel naar beneden naar Arreau in de zon. Weer een Logis met een zwembad maar het dobberen duurde niet lang omdat het snel dicht trok met veel wind maar geen regen. Zoek je een gebied met iedere dag ander weer en zelfs binnen een dag grote contrasten, de westelijke Pyreneeën is your choice.

Cols:
Col du Tourmalet
Col d'Aspin

Argelès-Gazost - Luz-St. Saveur 19 km rustdag (dacht ik)

Vandaag een rustdag ingepland maar dat liep even iets anders. Heerlijk rustig aangedaan en in de loop van de morgen rustig peddelend naar Luz-St. Saveur aan de voet van Col du Tourmalet. De Gorges de Luz zijn prachtig, steile rotswanden waar de rivier en de weg zich doorheen perst. Een kilometer voor Luz in één keer: pang. Mijn zadel zat los en na een klein onderzoek bleek dat mijn zadelbout (de bout waarmee mijn zadel aan mijn zadelpen vastzit) het te hebben begeven. Dat is toch minstens een M8'tje, hoe kan die nu breken? Metaalmoeheid? Fabricagefout? Juist op dat moment stopt een Engels stel waarmee ik 's morgens nog bij het hotel gesproken had naast me. Ze brachten me met de fiets in de achterbak naar Luz. In Luz kon niemand me helpen maar zeiden ze dat er wel een fietsenmaker was in Argelès-Gazost (waar ik 's morgens vandaan kwam). Er ging wel een bus terug naar Argelès-Gazost. Na een half uur wachten komt de bus maar de chauffeur zegt gedecideerd "non", er mag geen fiets mee. Damn, wat nu? Er zit maar één ding op: staand op de pedalen terug naar Argelès-Gazost wat gelukkig een afdaling is. De fietsenmaker was natuurlijk met siësta dus: rustig aan, pas je aan aan de Franse slag en ga eerst lunchen. Na de lunch naar de fietsenmaker die me meteen hielp. Dezelfde bout had ie niet maar wel een nieuwe zadelpen. Dus: nieuwe zadelpen er in en mijn zadel er op gemonteerd. Hij vroeg nog of ik mijn oude zadelpen wilde meenemen, dacht het niet. Nu weer terug naar Luz en daar een hotel gevonden. Avontuur? Dacht het wel. Rustdag? Voor mijn benen wel, maar voor de rest....

Cols:
Geen

Lurbe-St. Christeau - Argelès-Gazost 104 km 5:41 fietstijd

Gisteravond was er regen voorspeld voor vandaag maar vanmorgen was het bewolkt maar droog. Bij de check op www.meteo.fr bleek dat binnen 8 uur de voorspelling aangepast was van hele dag regen naar een droge dag. Zoals de hotelier al zei: we leven hier van  dag tot dag, elke weersvoorspelling in de Pyreneeën is roulette, zeker voor de lange termijn. Toch maar op weg (bij regen had ik een rustdag ingepland, het moet wel leuk blijven) en het bleef de hele dag droog. De 1ste col de Marie Blanque was 11% en meer in de laatste 4 km en dus op overleef stand naar boven. Afdalen naar Bielle en Laruns en lekker geluncht. Ik zag al dat de Aubisque in de wolken lag en, inderdaad, na het skiplaatsje Gourette reed ik de wolken in. De top van de Aubisque lag dan wel in de wolken maar het zicht was nog vrij goed. In de afdaling even stoppen bij het monument voor Wim van Est (je weet wel, van dat Pontiac verhaal) en daarna uit de wolken een prachtige afdaling dicht langs rotsen: het ultieme alpine gevoel voor mij. Ik voelde mij moe, 2 cols per dag met bepakking blijkt erg zwaar en ik denk er hard over een rustdag in te plannen. Zeker omdat het zeker is dat het weer onbestendig blijft voor de komende dagen. For what it's worth: morgen wordt de hele dag regen voorspeld. Eerst maar een nachtje over slapen want er zijn nog andere opties. Het hotel heeft wifi en ik ben connected maar het internet op, dat wil niet lukken. Samen met de eigenaar proberen te debuggen, maar we komen er niet uit. Geen skypen dus vandaag. Als je dit verhaal leest is het me gelukt om bij het restaurant voor het diner het verhaal te submitten.

Cols:
Col de Marie Blanque
Col d'Aubisque
Col du Soulor
Col de Bordères

St. Jean-le-Vieux - Lurbe-St. Christeau 105 km 5:55 fietstijd

Vandaag de 1ste zware Pyreneeën dag.
Bij het vertrek bij hotel stopt er een auto naast me en vraagt mij de weg naar iets. Ik antwoord: "Je ne suis pas connu ici, demande à l'hotel" en wijs naar een parkeerplaats even verderop. Ik ben 10 meter verder en ik hoor opeens boem. Blijkt die sukkel achteruit gereden te hebben en op zijn achterligger gebotst te zijn. Een hoop gescheld, ik denk ik hoor hier niet bij en rij door.
De 1ste col, de Col de Burdincurutcheta, is 9 km meer dan 10% wat in de koelte van de morgen, weliswaar met veel kracht, te doen is. Na 9 km kom ik op een plateau waar de steilte naar 8% gaat. Echter, er waait een wind kracht 5 à 6 tegen met als gevolg dat dit ook als meer als 10% aanvoelt. Een kleine afdaling leidt mij naar het begin van de volgende col: de Col Bagargui. Ondanks enkele steile stukken goed te doen. Na de afdaling lunch ik Larrau, waar ik uit Frans Baskenland geraak, waarna mij de laatste col van de dag wacht: de Col de Soudet. Dit is een kreng van 13 km lang die zeer onregelmatig is. Ik kan moeilijk in een ritme komen en moet regelmatig stoppen om af te koelen want het is heel benauwd en flinke stukken heel steil. Uiteindelijk toch boven maar het duurde langer dan gedacht. Na een lange afdaling bij het hotel aangekomen bleek er, surprise, een zwembad bij te zitten. Blijk ik mijn zwembroek niet voor niets meegenomen te hebben. Het diner is, zoals een Logis betaamt, uitstekend. Ik bestel weer truitelles (kleine truite of terwijl forel) wat mij erg aan sardientjes van vakanties lang geleden in Noord-Spanje doet denken en smaken. Mijn ouders, broers en zus weten wat ik bedoel.

Cols:
Col de Burdincurutcheta
Col Bagargui
Col de Soudet