Maslacq - St. Jean-le-Vieux 75 km 3:51 fietstijd

Vandaag was bedoeld als semi-rustdag gezien alle Pyreneeën cols die er nu aankomen. Vandaag is het gelukkig droog en passeer ik de laatste bastides waarvan Navarrenx de mooiste is omdat al zijn buitenmuren nog staan. Alle plaatsnaamborden hebben ook de (onuitspreekbare) Baskische/Occidentaalse naam er bij staan wat mij een Limburgs gevoel geeft waar de onuitspreekbare carnavalsnaam er onder staat. Ook de 2 eerste Pyrenreeën cols die ik vandaag heb gedaan hebben een Baskische naam: de Col d'Osquich en de Col de Gamia. De 1ste col was een inkomertje maar de 2de had een stuk van 3 km gemiddeld 12%. Dat was aanpoten zeker met bepakking. Toch bevallen me dit soort cols veel beter dan dat rollende landschap. Ik ben een diesel, en met het ouder worden steeds meer: langzaam op gang komen en een ritme pakken waarvan je weet dat je het lang kunt volhouden. Bij dat rollende landschap ben je al boven als je je ritme nog niet gevonden hebt, moet je afdalen en weer je ritme zoeken bij de volgende heuvel. Voor mij veel vermoeiender. De 2 cols gebruikte ik ook als test hoe het met mijn (been)vermoeidheid stond na anderhalve week in het zadel: geen problemen. St. Jean-le-Vieux ligt ook op de pelgrims route en ik schat de verhouding wandelaars fietsers op 1 op 1. De menukaart wordt ook steeds Baskischer dus ik experimenteerde met een mij onbekend gerecht. Verassing: ik kreeg inktvis, laten we het er maar op houden dat we niet zo ver van de Atlantische Oceaan zijn. Gelukkig was de naam van mijn favoriete Franse dessert nog wel in het Frans: tarte au citron.
Het Skypen met bet thuisfront gaat ook steeds beter. Ik met mijn Samsung Gio (basic en licht, elke gram telt) en Agnes met de iPad kunnen goede gesprekken voeren vooropgesteld dat ik bij de receptie zit waar de wifi ontvangst 2 streepjes of meer is. Op alle kamers tot nu toe kom ik niet boven 1 streepje uit waarbij Skype er de brui aangeeft met niet aankomende en/of afgebroken gesprekken.

Cols:
Col d'Osquich
Col de Gamia

Vic-Fézensac - Maslacq 119 km 5:22 fietstijd

Toen ik uit Vic-Fézensac weg reed kwam ik langs de arena dus toch? Het heeft vannacht flink geregend en overdag ging dat dunnetjes door. Een regenkleding dag dus. Een groot gedeelte van de morgen was het ook nog eens gravillon (=grint) dag. Kilometers lang ligt er los grind op de weg die automobilisten mogen inrijden. Arme fietsers zoals ik mogen om het losse grind heen laveren wat zeker in een afdaling geen sinecure is. Er is ook een snelheidsbeperking maar de meeste auto's houden zich hier niet aan en zo wordt je ook nog eens bekogeld. Net als gisteren was het een rollend heuvel landschap met bastide plaatsjes op de top. Een van deze bastides (Garlin) had een uitstekende pizzeria voor de lunch. Het ging vandaag in noordwestelijke boog om Pau heen langs smalle weggetjes waar je nauwelijks een auto tegen kwam. De hele route gaat langs dit soort weggetjes om de natuur ongehinderd te ervaren, de drukke N- en D-wegen worden puur als verbindingsstuk ingezet. Maslacq ligt op de pelgrimsroute (Santiago de Compostella) en ik had bij het diner een lang gesprek met een Duitser die deze route als het even kan met een hangmat als slaapplaats loopt. Me dunkt ook een uitdaging.

Geen cols vandaag (die komen morgen), alleen maar côtes.

Tournon-d'Agenais - Vic-Fézensac 128 km 5:48 fietstijd

Het was vandaag een dag van bastide plaatsjes en rollende heuvels met graan, zonnebloemen (die nu wel open waren) en wijnranken. Na vele dagen met alleen maar zonneschijn vandaag een dag met buiige regen. Ik moest regelmatig even schuilen. Een keer schuilde ik onder een boom op een heuvel, kwam er ook nog een onweersflits voorbij. Ik had het even niet breed maar gelukkig liet de klap lang op zich wachten en verwijderde het onweer zich ook. De bastide Puymirol moest ik na een stijle klim dwars door, maar helaas geen col dus hij telt niet echt mee. Er was weer een groot gebrek aan restaurants voor de lunch dus plunderen van een lokale casino was het devies. Je kunt merken dat Vic-Fézensac in Frans Baskenland ligt: de bewoners zien er anders uit, spreken een raar soort spaansachtig Frans en de muren hangen vol met stierengevecht aankondigingen (of is dit slechts show?). Ook hebben ze hier de rare gewoonte alle restaurants op woensdagavond dicht te doen. Gelukkig kon men mij dirigeren naar een pizzeria die open was.

Geen cols vandaag alleen maar côtes.

Loubressac - Tournon-d'Agenais 123 km 5:31 fietstijd

Vanwege het verwachte pufjesweer in de middag opnieuw vroeg om 8:00 vertrokken. Het voordeel was dat ik om 9:00 bij Rocamadour aankwam en de busladingen vol met touristen nog niet gearriveerd waren. Ik kon rustig aan een van de bars als 1ste gast een koffie bestellen. 's Morgens vroeg is Rocamadour het mooist omdat de zon er dan laag recht op schijnt. Twee jaar geleden was ik hier met Agnes en de kinderen ook en toen beloofde ik mezelf dat ik hier, bij leven en welzijn, op de fiets langs zou komen. Droom verwezenlijkt. Het mooie vestingplaatsje Gourdon was een chaos omdat er markt was en iedereen en alles met de auto naar het centrum wilde. Met de fiets laveerde ik glimlachend overal langs, waarom komen niet meer mensen op dat idee? Het passeren van de rivier de Lot kondigt het afscheid van de Dordogne aan, de Garonne is niet ver meer en zal ik morgen passeren. Tournon-d'Agenais is een prachtige middeleeuwse bastide op een strategische heuvel. Als ik aankom is het hele dorp nog in siësta mode behalve een bar waar ik me aan mijn dagelijkse halve liter bier laaf (bier is een hersteldrankje of is dat wishful thinking?): Hoegaarden wit van het vat, ik kan het nauwelijks geloven maar het is echt zo. Het hotel midden in het dorp had eigenlijk geen plaats meer, maar ze prefereerden een bezwete en vermoeide fietser die wel betaalde boven een reservering die ze niet bevestigd kregen: sympathiek zoals alle Fransen die ik onderweg tegen kom.

Geen cols vandaag alleen maar côtes.

Mandailles - Loubressac 98 km 4:26 fietstijd

Als je wakker wordt van koebellen en door het raam schijnt de zon op de heuvels van het vulkaanlandschap van het Centraal Massief, dan is dat eem mooi excuus om even te genieten en wat langer te blijven liggen. Om 8:30 ontbijten en om 9:00 op weg. Een lange afdaling kondigt het einde van Centraal Massief aan en departementsbordje Lot maakt het helemaal zeker dat je een andere streek van Frankrijk in gaat rijden: de Dordogne. Lunchen in Laroquebrou met zijn mooie kasteel op de heuvel. Frankrijk heeft ook last van het maandagmorgen syndroom: niks is open behalve de lokale supermarkt. Dan maar voorverpakte pain au chocolats en een liter vruchtendrank dat ik verorber op een bankje langs de rivier. De middag verloopt zonder veel ophef totdat ik na een klim in Loubressac aankom. Het uitzicht over de vallei is prachtig en er is een Logis de France met kamers met uitzicht over deze vallei. De geest wint het van de fysiek (mijn benen konden nog wel minstens een uur fietsen aan). Deze keer staat het genieten voorop. De ober wijst bij het diner door het raam aan waar mijn wijn vandaan komt: van de andere kant van de vallei. Een prachtige zonsondergang maakt het plaatje compleet maar dan besef je wel dat je maar alleen bent en het mooi zou zijn als vrouw en kinderen er ook bij zouden kunnen zijn.

Cols:
Col de Bruel

la Chaisse Dieu - Mandailles 140 km 7:05 fietstijd

God was niet zo blij met zijn zetel vandaag. Het onweerde flink 's nachts en toen ik wegreed was de laatste bui net geweest. Nog wel erg mistig en ook een stuk kouder: 14 graden. Ter compensatie van de afgelopen dagen sloeg de pendule nu wel flink de andere kant uit. Maar 2 bidons gebruikt vandaag en het water bleef koud, wat een contrast met gisteren. Vanwege de lagere temperaturen bleef de temperatuur van mijn machine binnen de marges en kon ik in "normaal" tempo de cõtes en cols op. Een mede 100-coller die gisteren ontmoet heb en samen mee gedineerd had liet ik snel achter mij maar dat was ook niet zo vreemd aangezien hij een hele kampeeruitrusting met zich mee zeulde (zet hem op Pim!!). De Puy Marie (1589 meter, bordnaam Col du Pas de Peyrol) was de uitsmijter vandaag en ook de laatste berg van het Centraal Massief.

Cols:
Col d'Entremont
Col du Pas de Peyrol