Carcassonne - St. Pons de Thomières 71 km 3:23 fietstijd

De dag bestaat 2 delen. Het 1ste deel is vroeg opstaan, ontbijten en autorijdend naar Carcassonne. Het is behoorlijk mistig maar bij Toulouse is het zonnig geworden en dat blijft zo tot Carcassonne. Op de laatste Aire voor we Carcassonne binnen rijden lunchen we en reeds trekken we fietskleren aan op de WC. Daarna naar centre ville, fietsen van de auto en dan begint het 2de deel: fietsen. Om 13:00 op weg en start stempel halen op het station (hier was ik vorig jaar geëindigd). Achter het loket een jonge vrouw die nog niet gewend is dat 100-collers een stempel nodig hebben. Tampon? Pour cyclistes? Je ne comprends rien.... Gelukkig zit er een ervaren medewerker naast haar die van de hoed en de rand weet, alles uitlegt en ik krijg als beloning 3 stempels. We komen langs Caunes-Minervois (voor de kenners: ja, hier verbouwen ze de Minervois wijnen van de Languedoc) en daarna gaan we serieus klimmen om in de Hautes Languedoc uit te komen op 900 m. Gelukkig niet steil maar wel lang. Om 17:00 komen we in St. Pons aan en willen ons net laven aan biertje als de dames ook arriveren. Gezamenlijk drinken we lekker in het zonnetje. Leven als God in Frankrijk, het kan ook in mei.

Cols:
Col de Salette
Col de Serrieres
Col de Balagou
Col de Ste. Colombe

Maarssen - Leiden - Limoges

Je moet er wat voor over hebben om de 100 cols tocht te vervolgen: Carcassonne is ver weg. Ergo vandaag slechts tot Limoges gereden (900 km) en dat vonden we meer dan genoeg. Eerst naar Richard en Yvonne in Leiden rijden, bagage overplaatsen en de fietsen op de drager. Om 9:30 weg. Het mooie van een rit naar het zuiden in mei is dat je de lente inhaalt en het dus steeds meer lente ziet worden. Alle bomen staan hier al in het blad, de brem bloeit en het aantal bloeiende koolzaadvelden was niet te tellen. Het hotel staat "idyllisch" langs de snelweg op een industrieterreintje maar dat mag de pret niet drukken omdat we dan morgen snel weer op weg kunnen. Gegeten bij een mossel restaurant van een Belgische keten. Mosselen hebben we ons niet aan gewaagd maar gelukkig waren er genoeg alternatieven en de Belgische biertjes smaakten goed.