Wat een dag als je de Tour de France kruist.
Vroeg opgestaan en vroeg ontbeten want als je een stukje van het etappe parcours fietst, wil je niet dat je tegen gehouden wordt. Better save than sorry. Om 9:00 ben ik in Massat waar ik het parcours van vandaag (weliswaar komen de renners hier pas aan het eind van de middag langs) op rij. De weg wordt om 12:30 afgesloten dus ik ben mooi op tijd. Een paar kilometer licht klimmen en dan ben ik aan het begin van de Col de Péguère. De auto's staan nu al aan de kant van de weg, vaak met tenten waar ze de nacht in door gebracht hebben. En dan moeten ze nog 8 uur wachten voor de renners langs komen. Het begin van de Col de Péguère is afgezet met rood-witte pylonnen met daarachter 2 gendarmes met de armen over elkaar en een strenge blik. Ik switch naar nederigheid mode en vraag heel voorzichtig: "La route est barrée?". "Bien sur....... mais un vélo peut passer" en hij verschuift een pylon zodat ik er langs kan. De Col de Péguère is een smal boeren weggetje die ze tegen de berg aangeplakt hebben en waar maximaal 3 renners naast elkaar kunnen rijden. In de 1ste kilometer ver boven de 10% met maxima van 18%. Met 5 à 6 km/uur kruip ik naar boven af en toe "attention" roepend als ik wandelaars wil inhalen. Mensen zoeken al de beste plekjes en ik krijg af en toe een zetje mee. Ik klim samen met iemand die er Spaans uit ziet en vraag "Espagnol?" en krijg als antwoord "Non, Basque". Ik begrijp het sentiment en had het kunnen weten gezien zijn oranje Euskatel tenue. We bereiken samen om ca. 10 uur de top waar de chaos al zienderand begint toe te nemen. Men is druk bezig de dranghekken vast te zetten en iedereen moet er (onder protest) al achter. Het parcours volgend voor een lange afdaling naar Foix waar ik in het centrum lunch bij de finish en de (nu nog lege) commentaar boxen. De speaker doet al zijn best en er is een hoop gedoe. Na anderhalf uur heb ik genoeg van het doelloze lawaai en volg het afgezette finish parcours om terug op mijn route te komen. Het 1-km-tot-de-finish doek staat en hangt voor de afslag die ik moet nemen zodat ik hem straal voorbij rij. Een behulpzame gendarme helpt me op de goede weg. Één km verder fiets ik weer in volstrekte rust met af en toe een auto door de uitlopers van de Pyreneeën. Zo was ik het gewend. 25 km later zie ik in Laroque d'Olmes een hoop mensen op de weg staan. Route barrée!! Dat kan maar 1 ding betekenen, het peloton komt langs. En, ja hoor, na 15 minuten komt de kopgroep langs en even later het peloton. Ik kruis nu letterlijk de Tour de France route als ik mijn weg vervolg op de weg waar ze net vandaan kwamen. Overal nog kraampjes en mensen die zeggen dat ik de verkeerde kant op rij, leuk. In Chalabre waar ik een hotel heb gereserveerd is men nog aan het bijkomen van het peloton dat voorbij gekomen is en mijn kamer is nog niet gereed. "Ce n'est pas grave" glimlach ik na een enerverende dag en installeer me aan de bar voor een welverdiend biertje.
Cols:
Col des Caougnous
Col de Péguère
Geen opmerkingen:
Een reactie posten