Maslacq - St. Jean-le-Vieux 75 km 3:51 fietstijd

Vandaag was bedoeld als semi-rustdag gezien alle Pyreneeën cols die er nu aankomen. Vandaag is het gelukkig droog en passeer ik de laatste bastides waarvan Navarrenx de mooiste is omdat al zijn buitenmuren nog staan. Alle plaatsnaamborden hebben ook de (onuitspreekbare) Baskische/Occidentaalse naam er bij staan wat mij een Limburgs gevoel geeft waar de onuitspreekbare carnavalsnaam er onder staat. Ook de 2 eerste Pyrenreeën cols die ik vandaag heb gedaan hebben een Baskische naam: de Col d'Osquich en de Col de Gamia. De 1ste col was een inkomertje maar de 2de had een stuk van 3 km gemiddeld 12%. Dat was aanpoten zeker met bepakking. Toch bevallen me dit soort cols veel beter dan dat rollende landschap. Ik ben een diesel, en met het ouder worden steeds meer: langzaam op gang komen en een ritme pakken waarvan je weet dat je het lang kunt volhouden. Bij dat rollende landschap ben je al boven als je je ritme nog niet gevonden hebt, moet je afdalen en weer je ritme zoeken bij de volgende heuvel. Voor mij veel vermoeiender. De 2 cols gebruikte ik ook als test hoe het met mijn (been)vermoeidheid stond na anderhalve week in het zadel: geen problemen. St. Jean-le-Vieux ligt ook op de pelgrims route en ik schat de verhouding wandelaars fietsers op 1 op 1. De menukaart wordt ook steeds Baskischer dus ik experimenteerde met een mij onbekend gerecht. Verassing: ik kreeg inktvis, laten we het er maar op houden dat we niet zo ver van de Atlantische Oceaan zijn. Gelukkig was de naam van mijn favoriete Franse dessert nog wel in het Frans: tarte au citron.
Het Skypen met bet thuisfront gaat ook steeds beter. Ik met mijn Samsung Gio (basic en licht, elke gram telt) en Agnes met de iPad kunnen goede gesprekken voeren vooropgesteld dat ik bij de receptie zit waar de wifi ontvangst 2 streepjes of meer is. Op alle kamers tot nu toe kom ik niet boven 1 streepje uit waarbij Skype er de brui aangeeft met niet aankomende en/of afgebroken gesprekken.

Cols:
Col d'Osquich
Col de Gamia