Le Hohwald - Saverne 69 km

Mijn laatste etappe was de hele dag droog inclusief een droge weg, dat was lang geleden. De klim naar het bedevaartsoord Mont St. Odile markeert ook het geestelijke einde van de tocht. Over geestelijk gesproken: mentaal was ik er al klaar mee wat zich psychosomatisch vertaalde in dat mijn benen er absoluut geen zin meer in hadden. Het bleef de hele dag op en neer gaan en ik kwam zeer moeizaam vooruit. Maar toch: om 13:30 was ik bij het station van Saverne voor mijn laatste stempel: mission completed, done it, been there.
Agnes zou pas 2 uur later arriveren, dus ik kon me in alle rust en met een voldaan gevoel aan mijn laatste dagelijkse biertje laven. De hele route speelde weer door mijn hoofd, gezellig met Richard een deel van de route gefietst terwijl hij me op mijn limieten wees wanneer ik weer eens te overenthousiast was, 3 jaren stug 's winters (ook in het donker) buiten door blijven trainen, Agnes en de kinderen die mij weken hebben moeten missen, ja het was het allemaal waard. Alleen jammer dat mijn vader het laatste jaar niet meer mee heeft mogen maken, hij vond het een vreemde uitdaging (hij was niet de enige) maar zat wel elke dag de kaart na te pluizen waar ik nu weer allemaal langs was geweest. Om half vier arriveerde Agnes met Kevin, ik wachtte ze op bij het station, en boekte een kamer in hetzelfde hotel waar ik twee jaar geleden vertrokken was. Ook de hotelier was dezelfde en zo was het cirkeltje weer rond.

Cols:
Col du Kreuzweg
Col du Schanz